1946, The Mermaid of Bonaire, Dutch Antilles
The Mermaids of The Dutch Antilles
Zeg tegen geen enkele visser, dat de zeemeermin tot het rijk der fabelen behoort, want dat is zeker niet waar, over zijn bestaan is niet de minste twijfel. iedereen heeft het van een ander gehoord, en deze had het weer van een ander, en alle oude vissers beweren, stellig, dat hij bestaat.
Op Bonaire zien ze hem ook. In de omgeving van Washikemba en Lagoen de morgen zit deze vismens op de rotspunt op de rotspunt van de inham. Kom je dichtbij, dan duikt hij het water in. In de hele buurt heb ik navraag gedaan, overal kreeg ik dezelfde verhalen, en niemand heb ik er aangetroffen, die hem niet gezien had.
Het is volgens mijn zegslieden niet juist te spreken als van een half vis half vrouw, er zijn mannelijke en vrouwelijke exemplaren, maar meestal is het toch wel een vrouw. Allen prijzen de lange haren van dit wezen. Op Curaçao wordt de zeemeermin hende Di Awa genoemd, (zeemens). Op Bonaire Mamparia Cutu; een onverklaarbare titel. Ten Zuiden van Lac is er zelfs een plaats Mamparia Cutu. Daar kwam hij of zij geregeld op het strand.
De vis wordt zelden of nooit gevangen, en het is ook beter om het dier met rust te laten. Maar heb je er een aan de lijn (ik vraag me af, hoe je dat weet), dan mag je wensen wat je wilt, het wordt vervuld. Hetzelfde succes is verzekerd, als je een haar van zeemeermin in je bezit hebt. Maar niemand heeft die. Vreemd is ook, dat, als je zijn naam noemt, hij overal ter wereld, waar hij buiten het water is, meteen onderduikt. Wie helpt mij aan een zeemeerminnehaar!
Source: Amigoe di Curacao, 23 Oktober 1951