UFO & Extraterrestrials

UFO Curaçao Dutch Antilles

Iets over het luchtverschijnsel van den avond van den 15 oktober jongstleden.

Hoewel er reeds een maand verlopen is, sedert dat dit verschijnsel plaats had, zo kan het toch niet nodeloos geacht worden hierop nog eens terug te komen, daar hetzelve een ruime stof voor gesprekken en beoordelingen heeft opgeleverd. De avonds van gemelden dag omstreeks 9 ure zag men aan een heldere hemel een lichtverschijnsel met een snelle vaart van het noorden naar het zuiden schieten en op een hoogte van omtrent 40° boven den horizon zich ontbinden in een lange en tamelijk brede streep of staart. Dezelve had een fosfor glans, en bleef omstreek een klein kwartier zichtbaar. Deze lichtstreep begon zich al dadelijk te verbrede en zich daarna in tweeën te splitsen, welke delen door de onderscheidenen kronkelingen der verbeelding ruim spel gaven om in dezelve vreemde vormen van een slang of een draak te zien.

De volgende uitlegging van dit verschijnsel is, naar het ons voorkomt, de meest aannemelijkste. Het meteoor bestaat uit een ophoping van phosphorische stof, die met de zuurstof van den dampkring in aanraking komende, ontvlamt; hierdoor wordt, deze massa telkens ijler, tot dat zij zich geheel in een lange staart of streep ontbindt, welke in den dampkring blijft hangen, tot dat zij zich brandende verteert.  Deze uitlegging vindt men in de Konst en Letterbode bij de beschrijving van soortgelijke verschijnsels, welke door den Heer Van Breda enigen tijd geleden zijn waargenomen geworden. Gemelde geleerde bevond zich te Bergen in Henegouwen en wel op een plaats, die hem een vrij uitzicht over een groot gedeelte van den sterren hemel vergunde.

Gedurende een september nacht zag hij daar een zeer grote menigte vallende Sterren het zwerk doorkruisen, de hemel was buitengemeen helder, ook de menigvuldige vallende Sterren schitterden,staande hare korte verschijning, met een ongemeen sterk licht.

Hetgeen hem daarbij bijzonder In het oog viel, was het verschijnsel, dat, na de verdwijning van bijkans iedere vallende ster op de plaats van hare verdwijning, gedurende enige weinige ogenblikken, een menigte vonken overbleef, en dat deze, bij het verdwijnen der vallende ster, geboren wordende vonken volstrekt niet deelden in de zo snelle beweging van de vallende ster zelve, maar tot hare verdwijning toe steeds op dezelfde plaats aan den hemel zichtbaar bleven.

Dit verschijnsel schijnt volkomen het gevoelen te bevestigen, dat de ontploffing of uitbarsting dezer sterren plaats heeft in den dampkring der aarde. Immers de vonken maakten een deel uit van de vallende ster; zij dele in de snelheid, waarmede deze werd voortbewogen, en door dat zij van haar werden afgescheiden, werd de beweging van hare massa in genen dele verhinderd zij konden zich bij ene uiteenbarsting der vallende ster in een groter ruim, dan deze besloeg, uitbreiden ; zij konden op deze wijze ene lichtende plek aan den hemel vormen, doch deze lichtende plek moest met dezelfde snelheid voortbewogen worden en in dezelfde richting, als de moederster, tenzij in het bepaald geval dat enig weerstand biedend middel de beweging der vonken verhinderde, vertraagde, of wel bijna geheel vernietigde.

Zulk een weerstand biedend lichaam levert het ledig ruim buiten den dampkring niet op ; zodat zulke ene vermindering van snelheid in dit ledig ruim zich niet verklaren, ja zelfs niet denken Iaat; en de vonken, gas, damp of wat het zij, dat zich uit de vallende ster ontwikkelt, met dezelfde snelheid, als deze zelve zouden moeten bewogen worden.

Wanneer men daarentegen aanneemt, dat het ontstaan der vonken in den dampkring geschiedt, en wanneer men tevens opmerkt, dat bij hetzelve het volumen van het lichaam der vallende ster verbazend wordt vergroot, dan Leeft het verschijnsel van het stilstaan der vonken niets onverklaarbaars. Met het volumen vermeerdert de tegenstand, dien de dampkringslucht aan het bewogen lichaam tegen-stelt, en met den vermeerderden tegenstand vermindert de beweging. Er is niets tegen, om te stellen, dat het volumen der vonken massa, waarin de vallende ster zich oplost, zoo groot is ten opzichte van het lichaam der ster zelve, dat de snelste beweging in enen schijnbare stilstand veranderd worden.

De verklaring van dit verschijnsel, gelijk  zij door den Heer van Breda, naar Wollasto n, wordt gegeven, draagt de kenmerken van nieuwheid. In de "Beiträge Der Witterungskunde" van den Hoogleraar H. W. Brandes, laatstelijk in het licht verschenen, wordt zij ten minste niet gevonden.

Source: De Curaçaosche courant, 14 November 1840